A gdyby tak mgły nazrywać

A gdyby tak mgły nazrywać
jej kwiatów zebrać naręcze
choćby i z mgły najmniejszy
rozmgławicony pęczek

Gdyby ten mgielny bukiet
jej się miłośnie dało
z tym delikatnym puchem
z jego poświatą białą

Może by popłynęła
rosa wzruszenia: łza
a może i lęk, że jestem
rozproszony
niestały.
jak ta mgła…

Przysięga

A na naszą wspólną jesień
nasze późne razem
dam Ci bukiet z motyli i ważek
i ciepłą czapkę
i rękawiczki
i ciepłe bambosze
i
by wstrzymał licznik
Boga poproszę

W naszą jesienną porę
do lasu cię zabiorę
po naszych krokach ścieżkach
do naszych dawnych mieszkań

Żurawi nie wypłoszysz
bezszelestem swych bamboszy
obłaskawisz ptaka zniczka
w swych gniezdnych rękawiczkach

A później pójdziemy szalem
naszą kolejną wstęgą
w najodleglejsze dale
z ostatnią przysięgą

Jesienny jestem

Jerzy Binkowski
Babie lato mi w głowie
i mgły okolicznych lasów i łąk

Dzięcioł zielony i czarny oraz sójka
za-po-bie-gli-wi jak wiewiórka

Stopy moje niepewne
wśród liści sennych jesiennych
jesionu

Sepi w Trofimówce

Jakaś smuga słońca
może dym
taki brąz zachodni
a ja w nim

Beż nad inne beże
w chmurach też
dusze w duszach rosną
drzewa w mech

Ścieżką idzie Ona
spada liść
złoto w wieczór piękny
można śnić

Zima tuż tuż

Wietrzyska z gór wstrząsają okolicą
Zrywają dachy i łamią stare drzewa

Wody jesienne spływają w studnie
Gospodarz każe napełniać stągwie

Grawsztyny antonówki krąselki bojkeny
Dojrzewać będą poprzez zimę - winne

Smakowity zaczyn marzeń i tęsknot na wiosnę

Taniec

Nasze srebrzyste skronie
i wiatrem splecione dłonie

Kochana, mówię: ten płacz
w liściach wierzb to tylko żal

Unisono na życia fali
śpiewamy

Nie podnoś ramion z białą chustą
bo pragnę abyś usłyszała tupot stóp jeżyka
z wilgotnym i czułym noskiem