“Miłość. Jest.” 

O tomiku “Miłość. Jest” napisał Janusz Andrzejczak:

Jerzy (dla mnie – Jurek) Binkowski: poeta,
który jeszcze do niedawna zdawał się̨ być ziarenkiem piasku na Pustyni Libijskiej. Prywatnie jest Jurek przesympatyczny, uśmiechnięty, życzliwy,
zawsze otwarty by – pomóc innym, inteligentny, o przenikliwym umyśle, piszący znakomite wiersze. I wcale ich – jak mawia – nie „rzeźbi” tylko je
ma, bez żadnych narzędzi, tylko – z Bożej Łaski.
A jednak – poeta niezauważany w leksykonach poetów, nie tylko polskich, ale… podlaskich!
Niezapraszany, pomijany, rozpraszany w burzach piaskowych… Ale to były tylko burze piaskowe w klepsydrach i jego nie dotyczyły, bo Jurek: jedno, jedyne ziarenko pustynnego piasku cudem (talentem danym od Boga) – wyrwał się z klepsydry i choć wiadomo jakie to nieprzeliczenie jest piasku na Ziemi, on, Jerzy Binkowski, jest – jeden,
JEDEN, daj Boże – poza klepsydrą!
Od jednego ziarenka piasku niedaleko jest
do kamienia, skały, wreszcie – OPOKI.
Najpierw pojawiła się o nim notka w Wikipedii, później dostał Brązowy Gloria Artis, wreszcie – Feniksa!

Mam w swojej bibliotece wiele poetyckich książek. Żeby znaleźć w niej np. tom poezji Staffa czy Miłosza, muszę się rozejrzeć, natomiast tomy wierszy Jurkowych mam w takim miejscu, że gdyby zasłoniono mi oczy, znalazłbym je bez najmniejszego trudu. Tak jest, tak musi być, ponieważ jesteśmy Przyjaciółmi. Ale nie tylko dlatego.
Także i z tego powodu, że Jurek mnie nieustannie zadziwia i muszę sięgać po jego starsze książki, aby go w pełni zrozumieć, odczuć.
Czytam Jurka „z dziś” i „z wczoraj”, by dowiedzieć się, że był i jest Poetą, od swojego –
„zawsze”. Poetą znakomitym, Opoką współczesnej poezji.
Miłość. JEST. – nowa książka Jerzego Binkowskiego, to książka ukazująca jak można i trzeba kochać. Ale to nie poetycki poradnik dotyczący
miłości! To poruszające, wzruszające świadectwo
tego, który umie prawdziwie kochać.
Nie tylko samego Boga, nie tylko rodziców,
żonę, dzieci i… Kogo jeszcze?

Janusz Andrzejczak