Ubi sunt qui ante nos fuerunt? – Gdzie są ci, którzy byli przed nami?
Ludyczność prezentowana przez tłum młodzieży na ulicach miast, nie jest czymś więcej niż odwiecznym tańcem postu i karnawału, czyli powściągliwości i braku powściągliwości. Pozornie najśmielszym ale i na pewno najmniej oryginalnym „kostiumem” karnawału, czyli ludzi, którzy w zabawie i tańcu uciekają przed myślą o śmierci, są gołe pośladki, wypięte piersi dziewcząt i kobiet i zwisające atrybuty czegoś, co niektórzy zrównują z męskością.
Taniec ten, podrygi te, sieją zgorszenie i zadziwienie dzieci, które jeszcze zachowały impuls naturalnego wstydu. Normalni i prawdziwie dorośli (dojrzali ludzie) stukają się w głowę, dostrzegając szaleństwo sprzeciwu wobec naturalnej konsekwencji zaistnienia na ziemi. Natomiast aktorzy dans macabre wyrażają do pewnego stopnia zupełnie zrozumiały bunt przed ziemską perspektywą życia. Śmierć. Nie dostrzegają jednak oni, że taniec ich nie może trwać wiecznie. Pokój myślenia o wieczności uzyskuje się zupełnie inaczej. Zbawienie przyszło przez Krzyż…
Naszym duchowym i fizycznym zadaniem jest otoczenie uśmiechem i błogosławioną modlitwą tych „gołowąsów”, młokosów w procesie dojrzewania do namysłu nad sensem życia i śmierci. Nie możemy zrezygnować z obowiązku kochania bliźniego. To nasz prawdziwy znak miłości Boga.
Śmierć jest jednak doświadczeniem kresu
i ma w sobie coś z unicestwienia –
nadzieją odrywam moje „ja”, muszę oderwać,
aby stanąć nad unicestwieniem…
a wtedy zewsząd wołają i nadal wołać będą:
„szalejesz, Pawle, szalejesz!
– oto zmagam się z sobą samym
i zmagam się z tylu ludźmi o mą nadzieję –
mej nadziei nie potwierdza we mnie
żadne złoże własnej tylko pamięci,
nadziei w zwierciadle mijania nie odtwarza nic,
tylko Twoje Przejście paschalne
zespolone z zapisem najgłębszym mego bytu.
I tak jestem wpisany w Ciebie nadzieją,
poza Tobą istnieć nie mogę – (Karola Wojtyły ”Rozważanie o śmierci” – frag.)
Dla TWOJEJ bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i świata całego.
Jerzy Binkowski
Posłuchaj fragmentu “Rozważenie o śmierci” Karola Wojtyły
Prezentuje Jerzy Binkowski
Montaż: Grzegorz Kutermankiewicz
Jerzy Binkowski – Urodził się w 1949r. w Gdyni. Ukończył studia filozoficzno-psychologiczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Dyplomem reżyserskim ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Pracował głównie z młodzieżą – poradnictwo i teatr. Mieszka od 40 lat w Białymstoku. Należy do warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
